Almenningssamgöngur

Í fyrstu eru lestarkerfi erlendis flókin, jafnvel svo flókin að maður nennir ekki að átta sig á þeim og tekur frekar leigubíl. Enda leigubílar tiltölulega ódýrir annarsstaðar en á frónni. Í Berlín getur þetta verið snúið. Á margan hátt. Berlín er eins og við höfum marg oft nefnt mjög stór. Þannig getur það verið dýrkeypt að stökkva upp í leigubíl ef ferðinni er heitið á hinn enda borgarinnar. Og svo kynnist maður jú borginni á annan og ýtarlegri hátt ef maður ferðast eins og heimamaður – með almenningssamgöngum til að mynda.

Það má segja að hafi maður eitt sinn sett sig inn í lestarkerfi erlendis þá viti maður sirka hvernig þau virka allsstaðar. Það er aðallega tvennt sem maður þarf að hafa í huga. 1) Hvað á miðinn að kosta? og 2) Í hvaða átt er maður að fara?

Almenningssamgöngur í Berlín skiptast í 3 svæði. A er innsti hringurinn, þ.e.a.s. allt svæði innan hringlestarinnar. B svæðið er þar fyrir utan og C svæðið hefst rétt fyrir Schönefeld flugvöllinn. Miðakerfið er þannig að annað hvort kaupir maður miða á svæði AB, BC eða þá ABC. Langflestum dugar að kaupa AB miða sem kostar þegar þetta er skrifað 2,80 €. Hægt er að spyrja sig hvort maður eigi að kaupa fjögurra miða kort sem kostar 9 €, dagsmiða á 7 € eða jafnvel dagsmiða sem gildir fyrir allt að 5 manns á 19,90 €.

Þá er að útskýra kerfið. Í Berlín eru 3 tegundir af lestum. Tram er sporvagn sem gengur mestmegnis í austurborginni, hentar vel fyrir styttri ferðir. U-Bahn er neðanjarðarlest sem er þó ekkert alltaf neðanjarðar og S-Bahn er lest sem er mestmegnis ofanjarðar og dekkar stærra svæði. Þar fyrir utan eru strætóar og ferjur. Einn miði í almenningssamgöngur gildir í allar þessar samgöngur í eina átt í allt að 2 klukkustundir, þ.m.t. skiptingar. Ef maður vill vera alveg öruggur þá er auðvitað best að kaupa dagsmiða eða vikumiða, þá þarf maður ekkert að ergja sig þó að maður hafi tekið vagn í vitlausa átt eða farið út á vitlausum stað.

Og þá er aftur komið að lykilatriði: Í hvaða átt skal halda? Í Berlín líkt og í mörgum öðrum stórborgum er best að átta sig á því með því að þekkja nafn endastöðvarinnar því yfirleitt er það nafnið sem stendur framaná lestinni.
Að lokum skal nefna að hægt er að kaupa miða í almenningssamgöngur á lestarstöðvum eða við sprorið hjá S- og U-Bahn (muna að stimpla áður en farið er inn í lestina!). Miða í sporvagn og strætó kaupir maður inni í vagninum og þarf því ekki að stimpla þá. Ekki er hægt að borga með seðlum í sporvagni og takmarkað í strætó. Berlínarbúar eru allir að koma til í gestrisninni en það má þó ekki búast við þeim allra hressustu í bílstjórasætum almenningssamgagnanna.
Þá er ekkert því til fyrirstöðu að skella sér í almenningssamgöngur líkt og ekta Berlínarbúar.

Alle einsteigen bitte!

Berlínur mæla með almenningssamgöngum.

Meira efni:
Hér má lesa um BUS 100 sem fer mjög svipaða leið og útsýnisrútur (hop on hop off)